Metody leczenia niepłodności

Niepłodność to coraz powszechniejszy problem w kraju i na świecie. Dlatego WHO zalicza niepłodność do chorób cywilizacyjnych. Z problemem tym w Polsce zmaga się co piąta para. W odróżnieniu od bezpłodności zaburzenie to można skutecznie leczyć różnymi metodami. Kiedy można mówić o niepłodności i jakie są metody jej leczenia? Sprawdź, w artykule.

Leczenie niepłodności

• Co to jest niepłodność i jakie są jej przyczyny?
• Naprotechnologia – czym się charakteryzuje?
• Sztuczne zapłodnienie – czyli inseminacja
• Co warto wiedzieć o in vitro?

Czym jest niepłodność i jakie są jej najczęstsze przyczyny?

O niepłodności można mówić w sytuacji, gdy nie doszło do zapłodnienia pomimo regularnego uprawiania seksu przez parę – kobietę i mężczyznę, bez stosowania zabezpieczeń, przez około 12 miesięcy. Ten problem dotyka 20% par w Polsce. Choć bardzo długo uważano, że niepłodność jest głównie problemem kobiet, badania jednak wykazuje, że w przypadku około 36% problem z niepłodnością leży po stronie mężczyzny, w przypadku zaś 30-40% par współistnieje z innymi zaburzeniami.

Niepłodność u kobiet może być wywołana takimi problemami jak:

• Wiek, niewłaściwy tryb życia i zła dieta;
• Infekcje i stany zapalne dróg rodnych;
• Endometrioza i mięśniaki macicy;
• Problemy z owulacją spowodowane zaburzeniami hormonalnymi, guzem lub torbielą, zaburzeniami odżywania i problemami z masą ciała, zmianami hormonalnymi spowodowanymi przez intensywne treningi;
• Zespół policystycznych jajników.

Niepłodność u mężczyzn spowodowana jest przez:

• Niedrożność nasieniowodów;
• Problemy z nasieniem: zbyt małą liczbę, źle ukształtowane lub za słabo ruchliwe plemniki;
• Zaburzenia w produkcji nasienia;
• Reakcji układu odpornościowego kobiet niszczących plemniki partnera;
• Zaburzenia podwzgórza i przysadki mózgowej;
• Choroby genetyczne np. mukowiscydoza.

Co to jest naprotechnologia?

By móc określić przyczyny niepłodności i dobrać właściwą metodę leczenie, potrzeba czasu i odpowiednich badań. Naprotechnologia jest jedną z metod, która pozwala ustalić przyczynę problemu niepłodności u kobiet. To w 100% naturalna metoda oparta na dokładnej obserwacji cyklu owulacyjnego kobiety i wszystkich towarzyszących temu zmian. W tym również dokładna analiza śluzu szyjkowego metodą Creightona. Pozwala to zebrać informacje dotyczące długości trwania cyklu, czasu trwania fazy przedowulacyjnej i poowulacyjnej, oraz określić dokładnie moment jajeczkowania. Zmiany śluzu ułatwiają również ustalić czas jajeczkowania w kolejnych cyklach, co ułatwia postawienie diagnozy.

Obserwacja cyklu miesiączkowego powinna być uzupełniona badaniami ginekologicznymi, endokrynologicznymi, metabolicznymi, genetycznymi i immunologicznymi, a także analizą nasienia mężczyzny.

Inseminacja – czyli sztuczne zapłodnienie

Sztuczne zapłodnienie, czyli inseminacja domaciczna to metoda wspomagania rozrodu. Stosowana w sytuacjach, kiedy nie może dojść do naturalnego zapłodnienia, pomimo zastosowania leczenia.

Wskazaniami do inseminacji są między innymi:

• Niekorzystna charakterystyka nasienia – zbyt mała ilość plemników w ejakulacie lub ich słaba mobilność;
• Zaburzenia owulacji;
• Obecność przeciwciał atakujących plemniki w śluzie szyjkowym, co uniemożliwia dotarcie plemników do komórki jajowej;

Odpowiednio przeprowadzona inseminacja https://www.dcg.wroclaw.pl/inseminacja-wroclaw.html  wymaga właściwego przygotowania. Sztuczne zapłodnienie jest wykonywane w momencie owulacji, kiedy komórka jajowa jest gotowa do zapłodnienia.

U pacjentek z zaburzeniami jajeczkowania, musi być zastosowane odpowiednie leczenie, by pobudzić owulację.

Do przeprowadzenia inseminacji, niezbędne jest również nasienie partnera, które należy oddać po kliku dniowej wstrzemięźliwości seksualnej, co gwarantuje lepszą aktywność plemników.

In vitro – ostateczne rozwiązanie

In vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe to ratunek dla wielu bezdzietnych par, kiedy inne metody już zawiodą. Przeprowadzane, jest po wykonaniu szeregu badań i zastosowaniu innych dostępnych metod leczenia.

Zabieg polega na połączeniu rozrodczych komórek żeńskich i męskich poza organizmem kobiety, a następnie po około 2-5 dniach rozwijający się zarodek wprowadzany jest do jamy macicy.

Cała procedura zapłodnienia in vitro podzielona jest na kilka etapów:

• Kwalifikacja – obejmuje wizyty, przeprowadzenie dokładnych badań zarówno u kobiety, jak i mężczyzny.
• Stymulacja hormonalna do zabiegu in vitro – ma na celu przygotowanie pobudzenia dojrzewania komórek jajowych kobiety. Stosowana jest specjalna terapia hormonalna, połączona z monitorowaniem cyklu badaniem USG.
• Pobrania komórek – w ustalonym wcześniej terminie pobierane są komórki jajowe podczas zabiegu punkcji jajników.
• Pobranie nasienia – partner oddaje nasienie w czasie, gdy kobieta ma pobierane komórki jajowe.
• Zapłodnienie in vitro – czyli zapłodnienie poza ustrojowe w laboratorium embriologicznym.
• Transfer zarodków – kiedy z zapłodniona komórka jajowa zaczyna się dzielić i powstają zarodki, transferowane są do jamy macicy, gdzie muszą się zagnieździć.
• Potwierdzenie ciąży – po 11 dniach o transferu wykonywane są badania krwi oraz badanie USG, w celu potwierdzenia zagnieżdżenia się zarodków i rozwijającą się ciążę.

Artykuł zewnętrzny