Klatka piersiowa ” kurza”

Klatka piersiowa kurza występuje znacznie rzadziej niż klatka piersiowa lejkowata, może mieć charakter wrodzony lub nabyty.

Cechą charakterystyczną klatki piersiowej kurzej jest zniekształcenie mostka, który tworzy silne uwypuklenie do przodu na kształt dzioba łodzi. Upodabnia ją to do wyglądu klatki występującej u ptaka. Po obu stronach mostka, poniżej sutków stwierdza się wklęsłości, poniżej których łuki żebrowe rozchodzą się stożkowato na zewnątrz. Boczne uwypuklenie żeber jeszcze bardziej uwydatnia wysunięcie mostka do przodu.

W przeciwieństwie do klatki szewskiej całkowity przekrój klatki piersiowej kurzej jest zwiększony.

Rozróżnia się dwie postacie tej wady.

W pierwszej uwypuklona jest tylko rękojeść mostka. Położenie trzonu mostka albo jest prawidłowe, albo jest on odchylony nieco do tyłu.

Druga postać charakteryzuje się wysunięciem do przodu mostka. Najbardziej ku przodowi sterczy zwykle wyrostek mieczykowaty.

Przyczyny powstawania klatki piersiowej kurzej:

•  krzywica,
•  gruźlica kręgosłupa w odcinku piersiowym,
•  zaburzenia procesów kostnienia,
•  nieprawidłowe rozmieszczenie przyczepów mięśniowych.

Gdy rodzice zaobserwują u dziecka:

•  wysunięcie mostka i górnych żeber do przodu,
•  bóle pleców lub klatki piersiowej,
•  wysunięcie barków do przodu,
•  wklęsłość poniżej sutków,
•  ograniczenie ruchomości klatki piersiowej,
•  osłabienie mięśni grzbietu i brzucha,
•  zaburzenia oddychania,
•  łatwe męczenie się,
•  duszność,
•  zgrubienia żeber tzw. „różaniec pokrzywiczy”.

Wówczas należy zgłosić się z dzieckiem do lekarza.

Przeciwwskazania w przypadku klatki piersiowej kurzej;

•  większy wysiłek fizyczny,
•  wykonywanie skoków przez przyrządy,
•  wykonywanie przewrotów,
•  nurkowanie,
•  stosowanie jednorazowo dużej ilości pogłębionego oddychania ze względu na możliwość doprowadzenia do hiperwentylacji.

Wskazania w przypadku klatki piersiowej kurzej:

•  zdrowe odżywianie wzbogacone w witaminę D,
•  ekspozycja na słońce,
•  przebywanie na świeżym powietrzu,
•  unikanie infekcji dróg oddechowych,
•  unikanie większych wysiłków fizycznych,
•  nauczenie prawidłowego oddychania (akcentujemy fazę wydechu),
•  kształtowanie przeponowego toru oddychania,
•  ćwiczenia zwiększające ruchomość w stawach barkowych,
•  wzmacnianie mięśni kręgosłupa i pozostałych mięśni posturalnych,
•  rozciąganie boków klatki piersiowej oraz dolnych łuków żeber,
•  wzmacnianie mięśni skośnych brzucha,
•  pływanie na piersiach kraulem lub stylem motylkowym. Ręce poruszają się bokiem  w górę i w przód (wdech), przodem w dół (wydech),
•  wyrobienie koordynacji ruchowej,
•  kształtowanie prawidłowej postawy ciała,
•  intensywne formy ruchu: gry i zabawy, biegi, podskoki, rzuty, czworakowanie,  jazda na rowerze……,
•  systematyczne, sumienne oraz codzienne wykonywanie ćwiczeń w domu.

Przed przystąpieniem do ćwiczeń należy przewietrzyć pomieszczenie, przygotować potrzebne przybory oraz odpowiedni strój dziecka. Dziecko powinno ćwiczyć systematycznie, najlepiej codziennie. Ilość powtórzeń i czas trwania ćwiczeń zależy od możliwości, wieku dziecka i stopnia trudności danego ćwiczenia. Przeciętna ilość powtórzeń to 5 – 15 razy, albo czas trwania poszczególnego ćwiczenia ok. 1 minuta.

Przykładowe ćwiczenia do wykonywania w domu:

• Dziecko leży na plecach, nogi ugięte w kolanach biodrach, ręce na brzuchu. Nadymanie brzucha – wdech, opuszczenie brzucha – długi wydech.
• Dziecko siedzi „po turecku”, ręce w bok (dłonie skierowane w dół). Wykonanie rękami nożyc poziomych przed sobą – powrót do pozycji wyjściowej.
• Dziecko siedzi „po turecku”, ręce ugięte w łokciach, dłonie na ramionach. Krążenia ugiętych rąk w przód.
• Dziecko stoi w rozkroku, nogi lekko ugięte, ręce na biodrach. Krążenia bioder w lewo, a potem w prawo.
• Dziecko leży na plecach, nogi ugięte w kolanach, stopy oparte o podłoże, ręce wzdłuż tułowia. Unoszenie prostych rąk bokiem w górę – wdech i opuszczenie rąk przodem w dół – wydech.
• Dziecko stoi wyprostowane, ręce wzdłuż tułowia. Krążenie wyprostowanych rąk w przód.
• Dziecko leży na brzuchu, na kocyku, ręce w wzdłuż tułowia, nogi wyprostowane. Przesuwanie się „ślizgiem” na kocyku do przodu przez odpychanie się rękami ruchem jak przy pływaniu „motylkiem”.
• Dziecko siedzi na krześle. Nadmuchiwanie baloników.
• Dziecko siedzi na podłodze, nogi ugięte w kolanach, stopy zaczepione o mebel (szafa, łóżko), ręce na karku. Opad tułowia do leżenia i powrót do siadu.

• Dziecko siedzi na taborecie tyłem do ściany lub szafy, dłonie oparte na udach, woreczek lub książka na głowie. Wypychanie przedmiotu w górę.
• Dziecko leży na plecach, nogi ugięte w kolanach i biodrach, ręce w bok. Sięganie kolanami do prawej ręki – powrót, następnie do lewej ręki – powrót
• Dziecko leży na plecach, nogi
  wyprostowane, ręce wzdłuż tułowia. Klaskanie stopami tuż nad podłogą.
• Dziecko klęczy przed stołem, ręce oparte o blat, na stole przed dzieckiem leż piłeczka pingpongowa. Dmuchanie piłeczki do wyznaczonego celu.
• Dziecko leży na plecach, nogi ugięte w kolanach i biodrach, stopy oparte o podłogę, ręce wzdłuż tułowia. Przenoszenie wyprostowanych rąk do góry za głowę – wdech, następnie przyciągnięcie kolan do klatki piersiowej, chwyt oburącz pod kolanami – wydech.
• Dziecko wykonuje klęk podparty, przed dzieckiem leży zeszyt. Przewracanie kartek w zeszycie silnie dmuchając.
• Dziecko stoi wyprostowane, w rękach skakanka. Podskoki w miejscu kręcąc skakanką w przód.
• Dziecko stoi w rozkroku, ręce wyprostowane nad głową, przed nim leży piłka. Skłon tułowia, chwyt piłki oburącz, podniesienie jej za głowę i rzut w dół.
• Dziecko leży na brzuchu, oburącz trzyma laskę. Wyciąganie rąk z laską jak najdalej w przód, nogi wyprostowane, pośladki ściągnięte.
• Dziecko leży na plecach, nogi ugięte w kolanach, ręce wzdłuż tułowia. Ręce w bok – wdech, uniesienie głowy i położenie rąk na kolanach- długi i głośny wydech.
• Autokorekcja przed lustrem: stojąc przodem, stojąc bokiem dziecko przy pomocy rodzica samo koryguje ustawienie głowy, barków, talii, kolan, stóp, brzucha, łopatek.

Kwestię wyboru ćwiczeń, kolejności ich wykonywania i wykorzystywania w codziennej pracy z dzieckiem pozostawiam rodzicom.

Pozdrawiam

Autor: specjalista rehabilitacji leczniczej mgr Violetta Suwała.