Miód – zdrowa słodycz

Miód – któż z nas go nie próbował, komu z nas nie smakuje, dlaczego jest taki słodki i jakie ma znaczenie dla naszego organizmu, jakie są jego rodzaje i zastosowania, kto nie powinien go jeść?

Miód pszczeli jest jedną z najbardziej wartościowych, dostarczanych nam przez naturę, produktów spożywczych. Oprócz walorów smakowych ma również właściwości odżywcze, regenerujące, lecznicze i kosmetyczne. Już w starożytności odkryto właściwości lecznicze miodu: starożytni Egipcjanie używali miodu do leczenia ran, ojciec medycyny Hipokrates twierdził, że właśnie spożywaniu dużych ilości miodu zawdzięcza swoją długowieczność (przeżył 111 lat). Przez wieki prowadzono badania biochemiczne mające na celu potwierdzenie leczniczych właściwości miodu.

W składzie miodu przeważają łatwo przyswajalne przez organizm cukry proste. Poza tym miód zawiera: kwasy organiczne, enzymy, mikroelementy, składniki mineralne (żelazo, wapń, fosfor, magnez, potas, molibden, mangan i kobalt ), witaminy: A, B1, B2, B6, B12, C, kwas foliowy, pantotenowy i biotynę, substancje antybiotyczne: lizozym, inhibina, apidycyna, rutyna oraz działający baktriostatycznie nadtlenek wodoru ( w formie 3% roztworu znany jako woda utleniona). Tak więc mamy naukowe potwierdzenie dobroczynnych dla naszego organizmu właściwości miodu.

A oto niektóre jego właściwości lecznicze:
– przyspiesza gojenie się ran,
– zmniejsza ryzyko powstania bliznowców,
– wspomaga leczenie wrzodów żołądka (szczególnie nadaje się do tego miód manuka pochodzący z Nowej Zelandii),
– działa przeciwbiegunkowo (rozcieńczony i podany na zimno),
– zwalcza zaparcia i poprawia trawienie ( lekko podgrzany i bardziej stężony),
– obniża ciśnienie tętnicze krwi,
– hamuje procesy miażdżycowe,
– leczy schorzenia wątroby i dróg żółciowych,
– jest dobry na przeziębienia, kłopoty z gardłem,
– koi nerwy, działa nasennie,
– jednocześnie pobudza do pracy mózg (dzięki zawartości glukozy, która dostarcza energii dla szarych komórek).
Oczywiście właściwości zdrowotne miodu zależą od jego rodzaju, a więc od tego z jakich roślin pszczoły zbierały nektar, spadź i pyłek kwiatowy.
W zależności od tego, z jakiego surowca powstał miód, rozróżniamy trzy podstawowe jego typy tj.:
– miody nektarowe (kwiatowe),
– miody spadziowe,
– miody mieszane (nektarowo-spadziowe).
Miody nektarowe (krajowe) – rodzaje i właściwości lecznicze:
Miód akacjowy – pomaga w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego, nadkwasoty żołądka, zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego, ułatwia zasypianie, wzmacnia znużony, wyczerpany organizm.
Miód rzepakowy – pomaga w leczeniu schorzeń wątroby, trzustki, nerek, dróg moczowych, układu krwionośnego. Ma działanie wzmacniające.
Miód lipowy – pomaga w leczeniu grypy, przeziębienia, kaszlu, ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok i dróg oddechowych. Posiada wysoką aktywność antybiotyczną. Zlecany również przy nerwicach i chorobach dróg moczowych.
Miód wielokwiatowy – wspomaga mięsień sercowy, pomocny przy chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego, pomaga uodparniać się na alergie. Ze względu na łagodny smak polecany dla dzieci.
Miód gryczany – stosowany w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, po dużych wysiłkach lub chorobach i w rekonwalescencji. Przyspiesza gojenie ran i zrastanie kości, wzmacnia układ odpornościowy oraz wzrok i słuch.
Miód wrzosowy – zalecany jest przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapaleniu jelit i biegunkach.
Miód malinowy – stosowany jest przy min.: przeziębieniach, grypie, schorzeniach górnych dróg oddechowych, a także miażdżycy, ze względu na doskonały smak i łagodne działanie polecany dla dzieci.
Miód koniczynowy – skuteczny przy zatrzymaniu moczu, w leczeniu biegunek, niedomagań przewodu pokarmowego, zapalenia oskrzeli i wyczerpania nerwowego.
W sprzedaży pojawiają się również, ale rzadko inne miody nektarowe np.:
miód nawłociowy,
miód nostrzykowy,
miód faceliowy,
miód mniszkowy
oraz coraz bardziej popularny i robiący furorę, pochodzący z Nowej Zelandii miód manuka, który przede wszystkim wykazuje bardzo mocne działanie antybakteryjne. Oprócz tego mód ten wykazuje inne prozdrowotne właściwości: poprawia krążenie krwi, obniża ciśnienie, zwiększa wydzielanie żółci, zwiększa wytwarzanie nowych komórek krwi, podnosi ogólną odporność organizmu. Pomocny jest w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, przy zespole jelita drażliwego, refluksie i chorobie Crohna, problemów skórnych – liszai, trądziku, lekkich oparzeń i odleżyn. Miód manuka wspomaga odporność organizmu, dlatego może być stosowany w infekcjach bakteryjnych.
Mody spadziowe – rodzaje i właściwości lecznicze:
Miód spadziowy z drzew iglastych – stosowany przy obniżonej odporności organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Ma wysoką aktywność antybiotyczną i bakteriobójczą.
Miód spadziowy z drzew liściastych – ma właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące.
Miód nektarowo-spadziowy – jest najlepszy na stany wyczerpania fizycznego i psychicznego, serce i układ krążenia oraz na zaburzenia trawienia.
Musimy pamiętać o tym, że mimo dobroczynnego działania na nasz organizm, istnieją również przeciwwskazania do stosowania miodu. Nie powinny go spożywać osoby cierpiące na nadwrażliwość i nietolerancję ze strony układu pokarmowego, alergicy (nie zawsze i nie wszyscy) oraz osoby cierpiące na cukrzycę ( dozwolony w małych ilościach).
Oprócz wykorzystania w celach leczniczych miodu możemy używać w kuchni: do przygotowania ciast, deserów, napojów, potraw mięsnych ( dla wzbogacenia smaku) itp. Miód wykorzystywany jest również w kosmetyce min. jako składnik kosmetyków do pielęgnacji włosów, kremów nawilżających, jako dodatek do kąpieli, czy też do zabiegów pielęgnacyjnych na twarz i ciało.
Jak widzimy bogactwo możliwości wykorzystania miodu stawia go na bardzo wysokim miejscu wśród produktów odżywczych, którymi obdarzyła nas natura.

Zespół BezpieczneDziecko